องก์ 1 ....
ณ สถานีรถประจำทางแห่งหนึ่งใกล้มหาวิทยาลัย ฯ มีหญิงสาว รอคอยใครสักคนหนึ่งอยู่ และในทันใดนั้น ก็มีมือเล็ก ๆ ยื่นมาจับที่ผมของเธอ ที่ดำ ยาว สลวย สวย และเรียกเธอว่า
...แม่... ๆ
...แม่จ๋า....
ทำให้ต้องหันไปมองตามมือน้อย ๆ นั้น และเสียงเล็ก ๆ ที่แสนจะสดใส ซึ่งทำให้ นรี งงกับสิ่งที่เธอได้พบเจอในขณะนี้
ชมพู่ นี่ไม่ใช่แม่ของหนูนะจ๊ะ หนุ่มเท่และหล่อ กล่าวกับหนูน้อยอย่างรักและเอ็นดู และกล่าวต่อกับหญิงสาว
ต้องขอโทษด้วยนะครับ ที่ลูกสาวของผมเรียก คุณอย่างนั้น
นรียังคง งง!!! กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น !
.....ไม่เป็นไร....ค่ะ..... แต่เธอก็ยิ้มตอบให้กับแม่หนูน้อยแสนน่ารัก หนูน้อยมีผมสีดำ หยิกเล็กน้อย
รอยยิ้มนั้นทำให้ชายหนุ่มและแม่หนูน้อยตัวเล็กมีรอยยิ้มตอบกลับมาให้กับนรี และเป็นเวลาเดียวกันกับที่มีเสียงแตรรถยนต์บีบมายังสถานีรถประจำทางนั้น ทำให้นรีต้องหันไปตามเสียงแตรที่หญิงสาวคุ้นเคย ก่อนที่เธอจะเดินไปยังรถยนต์คันดังกล่าวนั้น เธอยังหันกลับมามองชายหนุ่มและเด็กน้อยอีกครั้ง แต่เธอได้แต่เห็นข้างหลังของทั้งสองเดินห่างออกไปจากที่เธอยืนอยู่ คนขับรถมารับ บีบแตรเรียกเธออีกครั้งหนึ่ง เธอจึงรีบรถไปขึ้นรถ
เมื่อนรีขึ้นรถแล้ว ชายหนุ่มคนที่ขับรถมานั้นมากล่าวว่า มัวแต่ทำอะไรอยู่ พี่กดแตรเรียกตั้งหลายครั้งแล้วนะ ไม่มีอะไรหรอกค่ะพี่นล แล้วทั้งสองก็ขับรถออกไป
-----------------------------------------
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น